Gazel

213

Penbeyi-daği-cünun içre nihandır bedenim,

Diri oldukca libasım budur, ölsem kefenim.

Canı canan dilemiş, vermemek olmaz, ey dil!

Ne niza’ eyleyelim, ol ne senindir, ne menim.

Daş deler ahim ohu şehdi-lebin şevkinden,

Nola zenbur evine benzese beytül-hezenim.

Tevki-zenciri-cünun daireyi-devletdir,

Ne reva kim, meni ondan çıhara ze’fi-tenim.

Eşk sergeştesiyem, seyli-sirişk içre yerim,

Bir hübabem ki, hevaden doludur pirehenim.

Bülbüli-kemzedeyem, bağü beharım sensen,

Dehenü keddü rühün könçevü servü semenim.

Edemen terk, Füzuli, seri-kuyin yarın,

Vetenimdir, vetenimdir, vetenimdir, vetenim.