Gazel

350

Hiyle içün elm te’limin kılan müfsidlere,

Ketli-am içün verer cellade tiği-abdar.

Her ne tezvir etse ehli-cehl ona olmaz sebat,

Mekri-ehli-elmdir, esli-fesadi-ruzigar.

Behil kılmasa cem’ etdiyi direm serfin,

Nihali-meksedi sersebz olub semer vermez.

Elindeki güheri bezl kılmasa mümsik,

Şebi-kemine emel müjdeyi-seher vermez.

Tükenmeyince kevakib, güneş tülu’ etmez,

Tökülmeyince şükufe, nihal ber vermez.

Ey ki, endişeyi-mal ile serasime olub,

Dünü gün dehrde aşüfte keçer ehvalın

Cem’i-mal eyledigin rahet üçündür, emma

Rahetin eksik olur, her nece artar malın.

Mal çoh etme, hezer eyle ezabından kim,

Renci artar, ağr oldukca yükü hemmalın.

10

Men sübhü şam dudi-dili-suznak ile,

Bağrın kebab edib, vererem çerhe inkilab.

Hutü Hemel medari ile asiman dehi,

Kan uddurub, verer dili-suzanime ezab.

Dünyade yoh ferağete ümmid, nişekim,

Kan uddurur oda netekim, cizginir kebab.

11

Elm kesbile rütbeyi-rif’et

Arizuyi-mehal imiş ancak.

Eşk imiş her ne var alemde,

Elm bir kiylü kal imiş ancak.