Gazel

358

Doğruluk ile iste ülüvvi-mekam kim,

Geldikce haline vere devri-felek revac.

Doğruluk ile herflere sedrdir “elif”,

“Ya” herfini ayağe burahmışdır e’vicac.

Doğrular ile gez ki, seni serbülend ede,

Egriler ile eyleme, elbette, imtizac.

“Ya” ihtilatı ile serir oldu payimal,

Başda mekam tutdu “elif” nüsretile tac.

Müddei eyler mene teklid nezmü nesrde,

Leyk namerbut elfazü mükedder zatı var.

Pehlivanlar, badpaler segridende her yana,

Tifl hem cevlan eder, emma ağacdan atı var.

Ol sebebden farsi lefzile çohdur nezm kim,

Nezmi-nazik türk lefzile iken düşvar olur.

Lehceyi-türki kebuli-nezmi-terkib etmeyib,

Ekseren elfazi namerbutü nahemvar olur.

Mende tovfik olsa, bu düşvarı asan eylerem,

Novbahar olğac tikenden bergi-gül izhar olur.

Se’dü nehs ehvalını kılsan müneccimden sual,

Müktedai-me’rifet Bercisü Keyvandır ona.

Eylesen remmalden teftişi-hali-nikü bed,

Mürşidi-rahi-yekin Engisü Lehyandır ona.

Nökteyi-eşkali-remlü seyri-ecrami-nücum,

Kime rehber olsa, feyzi-ekl böhtandır ona.

Bilmiş ol kim, her ne sadir olsa ziştü hubü bed,

Mezheri bir elmdir kim, ekl heyrandır ona.