328
1
Men kimem? – Bir bikesü biçarevü bihaniman,
Taleim aşüfte, ikbalım nigun, behtim yaman.
Nemli eşkimden zemin memlu, ünümden asiman,
Ahü nalem naveki peyveste, hem keddim keman.
Tiri-ahim biheta, te’siri-nalem bigüman,
Müttesil kemhaneyi-sinemde yüz kem mihman.
Kanda bir kem itse, menden istesinler, men zeman1,
Yoh mene keydi-belavü dami-möhnetden aman.
Çıhmadı könlümden enduhü kemü möhnet heman,
Ey menim canım senü könlüm seninle şadiman.
Sensiz olman ayrı möhnetden, beladen bir zeman,
El-eman, hicran belavü möhnetinden, el-eman!
Fariğ idim cümle alemden, bilir alem meni,
Eyb ederdi biheber sanıb beniadem meni.
Koymadı devrani-çerh öz halime hürrem meni,
Şad iken alemde, çerh etdi esiri-kem meni.
Eşk nageh oldu peyda, tutdu müstehkem meni,
Saldı yüz sevdaya ol geysuyi-hem der-hem meni.
Şimdi Mecnundan rehi-eşk içre sanmın kem meni,
Yar hud kılmaz herimi-vesline mehrem meni.
Sen ki, mehremsen, seba, billah, anıb her dem meni,
Söyle ey gül kim, sene beht eylemez hemdem meni.
Sensiz olman ayrı möhnetden, beladen bir zeman,
El-eman, hicarn belavü möhnetinden, el-eman!
Zamin
No comments:
Post a Comment