374
66
Ey kaib olan dideyi-hunbarimden!
Vey rahet olan sineyi-efgarimden!
Men varimi yoh seninçün etdim, ne reva
Sen tutmayasan heber yohü varimden.
Hunabe töküb dideyi-giryanimden,
Sensiz boyadım yer üzün öz kanimden.
Öz kanimi eylerem özümle de’va,
Getmezse elim, nola, giribanimdan.
68
Keddine dedim ki, servi-bustandır bu!
Tünd oldu ki, ey heste, ne hedyandır bu.
Pabestevü urü bizebandır dedigin,
Hendanü kebapuşü huramandır bu.
Dedim lebine: le’li-Bedehşandır bu!
Güldü, dedi: ey fekir, böhtandır bu!
Bir daşe ne reng ile kılarsan nisbet,
Şirinü şekerfeşanü hendandır bu.
Yandırdı meni şevki-cemalın, ey mah!
Her lehze eceb degil yetirsem göge ah!
Zülfün girehi çıhdı elimden nagah,
Gör kim, ne cefa etdi mene behti-siyah.
No comments:
Post a Comment