316
Ayine sever candan rühsareyi-canani,
Bir kayete yetmiş kim, ayrılsa çıhar cani.
Feryad ki, eks oldu ol kim göreyim derdim,
Ayineyi-rühsarın levhi-dili-heyrani.
Ol çahi-zenehdanda derdim görerem könlüm,
Könlümde görer oldum ol çahi-zenehdani.
Azadelerin könlün cem’ etmiş iken keflet,
Tepretme seba, billah, ol zülfi-perişani.
Yare kemi-pünhanım izhar ede bilmezdim,
Şadem ki, revan oldu gözden cigerim kani.
Derdü kemi-pünhanim fehm etdi el ahimden,
Yüz ah ki, faş oldu derdü kemi-pünhani.
Hicran gecesi görgec duzeh elemin, bildim
Kim, ruzi-kiyametdir yarın şebi-hicrani.
Candan keçeli buldum rahet kemi-alemden,
Hoş hikmet ile buldum ol derde bu dermani.
Yareb, ne sebebdendir kim, hiç eser kılmaz
Dildare Füzulinin feryad ile efğani.
No comments:
Post a Comment