Gazel

330

Menem ki, kafilesalari-karivani-kemem,

Müsafiri-rehi-sehrayi-möhnetü elemem.

Hekir bahma mene, kimseden sağınma kemem,

Fekiri-padişahasa, gedayi-möhteşemem,

Sirişk tehti-revandır mene, bu ah, elem,

Cefavü cevr – mülazim, belavü derd – heşem.

Ne mülkü mal mene çerh verse, memnunem,

Ne mülkü malden avare kılsa mehzunem.

Egerçi müflisü pestü mühekkerü dunem,

Demadem öyle heyal ellerem ki, Karunem.

Könülde nekdi-vefa genci, leyk pünhani,

Gözüm hezaneyi-le’lü güher, veli fani.

Heyat serf edüben, derd kılmışam hasil,

Sirişki-alü rühi-zerd kılmışam hasil,

Zemir güzgüsüne gerd kılmışam hasil,

Tebieti-segi-şebgerd kılmışam hasil,

Işim kara, gece ta sübh nalevü feryad,

Ne verseler ona şakir, ne deseler ona şad.

Sirişkriz gülendamler hevasile,

Şikestehal siyehzülfler belasile,

Zemane içre kemi-eşk macerasile,

Hemişe meslehetim özgeler rizasile,

Ne devri-gerdişi-gerdun menim muradimle,

Ne kayeti-emelim hüsni-e’tikadimle.

Hesud sureti-ehvalime nezer kılmaz,

Cefa kılır meni biçareye, hezer kılmaz,