Gazel

310

Merhem koyub önerme, sinemde kanlı daği,

Söndürme öz elinle yandırdığın çiraği.

Uymuş cünune könlüm, ebrune der mehi-nev,

Ne e’tibar ona kim, seçmez karadan aği.

Keddin keminde servin sormağa ze’fi-halın,

Gülzarden kesilmez irmakların eyaği.

Dür tek dişin sözünü her dem eşitmek ister,

Behrin müdam onunçün sahildedir kulaği.

Zülfü sayeh senemler olmuş senin esirin,

Eşkinde her birinin öz lütfü boynu baği.

Ger mişk derse aşik ol buyi-zülfe, saki,

Tünd olma, bir kedeh ver, ter eylesin dimaği.

Devran hevadisinden yoh bakimiz, Füzuli,

Darül-emanımızdır meyhaneler bucaği.