Gazel

372

Ya men bike iltica’u men kane sivak,

Tuba limen ikteda bima fihi rizak.

Bürhanuke filkemali yekfi lovlak,

Lovlake lema dare medarül-eflak.

Mecnun oda yandı şö’leyi-ah ile pak,

Vamik suya batdı, eşkden oldu helak.

Ferhad heves ile yele verdi ömrün,

Hak oldular onlar, menem imdi ol hak.

Ta helkeyi-zülfi-yare düşdün, ey dil!

Dami-kemi-ruzigare düşdün, ey dil!

Efsus ki, kütbi-ehli-cem’iyyet iken

Ol daireden kenare düşdün, ey dil!

Hurşid ki, kıldı sübhdem erzi-cemal,

Dergahine üz sürmek ile buldu kemal.

Çün yetdi kemale, etdi sen mah ile behs,

Ol terki-edeb verdi kemaline zeval.

Meh durdu mükabil sene buldukda kemal,

Gördü ki, özünde sence yoh hüsnü cemal.

Bir kayete yetdi, incelib kemden kim,

Ze’fi-bedenile bedr iken oldu hilal.

Senin razılığın uğrunda çalışanlara eşk olsun.

Kamalına delil “levlak” kifayetdir.

Sen olmasaydın felek medari dolanmazdı.