Gazel

212

Nurini mah mehri-rühünden alır müdam,

Inkar ederse, şehr güvahımdurur temam.

Mehrab imiş kaşın ki, ona karşu kirpigin

Sef-sef gelir kiyame kılıb kemzeni imam.

Ol hur ve’desine behişti-vüsal üçün,

Kur’anca e’tibar edübem, hasili-kelam.

Eksi-rühün oğurladığçün döne-döne,

Asıldı güzgü şehrde, elden sürüldü cam.

Deşt üzre girdbadmı, ya geldigim görüb,

Mecnun kubarıdır ki, durub eyler ehtiram.

Durğurma, yolların yügürüb tutma, ey sirişk,

Ol serv edende naz ile bizden yana hüram.

Hemsöhbet oldu daneyi-engür zahide,

Esli budur ki, ohudular badeni heram.

Meyhanedir cahanda, Füzuli, mekami-emn,

Cehd et bir ev hübab kimi, onda tut müdam.