Gazel

355

Hellü ekdin alemin kılmış müfevvez re’yine,

Naibi-hökmi-hilafet eyleyib devran seni.

Kıl hezer kim, olmaya nageh mizacın münkelib,

Kılmaya sermest, cami-şevketi-divan seni.

Olasan insaf üçün mensub iken, ehli-fesad,

Ede din ehline afet, killeti-iman seni.

Etmeye me’mureyi-islami viran, kendüye,

E’zemi-e’vanü ensar eyleye şeytan seni.

Etmiş iken efzeli-helki-cehan ikbal ile,

Erzeli-ehli-cehennem eyleye sübhan seni.

Ey ki, alemde mehebbet adini mezmun edib,

Her zaman bir mahrühsarın olursan maili.

Keçdi ömrün, şahidi-meksed cemalın görmedin,

Şahidi-meksed sağınmış, sen arade haili,

Arif isen, tuta gör serrişteyi-feyzi-beka,

Terk kıl, bu sureti-faniyyü nekşi-zaili.

Dehr bir seylabdır, mülhek edem deryasına,

Biz ki, sergerdanız, ol seylabe düşmüş harü hes.

Cizginir harü hes ol seylab oldukca revan,

Yetmeden deryaye, rahet mümkün olmaz bir nefes.

Kefi-hirsile daim dameni-dünyayi-dun tutsan,

Zemane şurbeht eyler seni, peyveste derya tek.

Mülevves olmayıb, tecrid ile çıhsan bu alemden,

Seni zali-felek hurşide cüft eyler Mesiha tek.

Ey gözel, zatın mearif birle rengin ede gör,

Hetti-mişkin, perdeyi-rühsari-gülgun olmadan.

Söhbeti-erbabi-elmü me’rifetden kesb kıl,