332
Getir, saki, kedeh kim, nevbahari-alemaradır!
Zemin sebzü heva canbehşü gülşen rahetefzadır!
Perişan olma kim, gülberg tek hala bu gülşende,
Nişatü eyş üçün esbabi-cem’iyyet müheyyadır.
Açıldı lale, güldü könçe, geldi işret eyyami,
Zebani-hali-sebze işret iymasına guyadır.
Gör öz halini vü çekme kemi-mazivü müstekbel
Ki, hala mevsimi-gülgeştü devri-cami-sehbadır.
Seher gülzare gir, billah, bu mevsimlerde vü herdem,
Temaşa kıl ki, divanında gülün hoş temaşadır.
Açıldı könçe tumarı ve me’lüm oldu mezmuni,
Budur kim: fevt kılman1 mevsimi-gül, cami-gülguni.
Getir, saki, kedeh, bil kim, teellül fevti-fürsetdir,
Bu firset var iken fevt etme kim, fürset kenimetdir.
Zemine: “keyfe yöhyil-erz”2 yazmış hameyi-sebze,
Nezer kıl kim, bu hem asari-rehmetden bir ayetdir.
Deyirler cennet içre ateş olmaz, bu ecebdir kim,
Gülüstan ateşin gül birle reşki-baği-cennetdir.
Cahani reşki-gülzari-helil etken bahar imes,
Bu feyzi-edli-Ibrahim hani-paksiretdir.
Onun yanında kim, gülberg gülzari-meanidir,
Onun bezminde kim, servi-revani baği-behcetdir.
Kılmayın
Yeri nece dirilder.
No comments:
Post a Comment