Gazel

338

Ey herir içre tenin, mütlek bülur içre gülab,

Köksün abi-revşen, ol ab üzre dügmendir hübab.

Böylesen mehbub, yoh nezzarene alemde tab,

Vay eger tezcik çıhıb, serpib leçek, salsan nikab,

Hiç şek yoh kim, seni görcek olur alem herab.

Dil çekib zerrin o tağın, verdi le’linden sorak,

Tutdu ol göftar içün le’li-binaguşin kulak,

Zülfüne hemdem darak, aşüfte men ondan irak,

Diş salıb her piçü tab açdıkca zülfünden darak,

Rişteyi-canımğa reşkimden düşür yüz piçü tab.

Ey üzü gül, köynegi gülgunü donu kırmızı!

Ateşin kisvet geyib, odlara yandırdın bizi.

Adem oğılundan senin tek doğmaz, ey zalım kızı.

Ayü gündür hüsn behsinde cemalin acizi,

Guiya atan mehi-tabandır, anan afitab.

Al saç bağında mişkin saç perişanhaliyem,

Sim-sak üzre kızıl helhaller pamaliyem,

Sanma helhalın kimi mehrinden, ey meh, haliyem,

Arizin devründe zerrin silsilen timsaliyem,

Kemzen ohundan hezin canımda yüz min iztirab.

Sürmeden gözler kara, eller henaden lalereng,

Hiç şahid yoh bu reng ile ki, sensen şuhü şeng,

Vesmeli kaşın yaşıl tozlu keman, kemzen hedeng,

Kemzevü kaşine meyl eyler Füzuli bidireng,

Kuş ecebdir kılmamak tirü kemandan ictinab.