Gazel

366

Ey şehdi-lebin sözü şekervar leziz!

Le’lin kimi kanda bir şeker var leziz?

Tüngi-şeker olmasaydı dürci-dehenin,

Olmazdı çıhan lehceyi-göftar leziz.

Ger möhneti-kesrdir ve ger ne’meti-sebr,

Sebr ile kenaetde gerek müslimü gebr.

Her ne’metü möhnet ki, verersen, yareb!

Ver ne’mete bir kenaetü möhnete sebr!

Herdem mene yar erzi-rühsar eyler,

Hüsnile meni beter giriftar eyler.

Guya ki, kemali-eşk dersin ohudur,

Herdem mene te’limini tekrar eyler.

Hicrin, cigerini her kimin kan eyler,

Tedric ile veslin ona derman eyler.

Zülfün kimi kim, müddet ile kafir idi,

Le’lin onu bir demde müselman eyler.

Her dil ki, esiri-kemi-hicran olmaz,

Şayisteyi-zevki-vesli-canan olmaz.

Her derd ki var, var dermanı, veli,

Biderdlerin derdine derman olmaz.