Gazel

292

Yar kılmazsa mene cevrü cefaden keyri,

Men ona eylemezem mehrü vefaden keyri.

Ey deyen “keyre könül verme”, kanı mende könül,

Seri-zülfünde olan behti-keraden keyri?

Kıldı Mecnun kimi çohlar hevesi-eşk, veli

Doymadı derde, meni-biserü paden keyri.

Mişki-Çin zülfün ile eylese de’va ne eceb,

Ne olur üzü kara kulda hetaden keyri?

Lebine çeşmeyi-heyvan demezem kim, lebinin

Var bir cane yarar feyzi, bekaden keyri.

Hiç kim bilmedi tehkik ile ağızın sirrin,

Sirri-keybi ne bilir kimse hudaden keyri.

Ey Füzuli, bize tekdir kem etmiz ruzi,

Kılalım sebr, nedir çare rizaden keyri.