Gazel

352

İbadeti-hekü kesbi-ülum içün mütlek,

Komaz mülahizeyi-zebti-mal, mende mecal,

Müdam düşmen ona söylerem ki, malım alıb,

Mene müyesser eder ne’meti-ferağeti-hal,

Hüzuri-kelb verer revneki-ibadeti-hek,

Feraği-hatir olur mucibi-hüsuli-kemal.

Feğan ki, dustumu düşmenimden etmen ferk,

Kemali-cehl ile ovkat serf olur mehü sal.

Bu cehl ile özümü ehli-me’rifet sanıram,

Zehi tesevvüri-batil, zehi heyali-mehal!

17

Ey kaziyi-hocestelika kim, hek eylemiş,

Sahibseriri-mesnedi-hökmi-keza seni!

Cehd eyle kim, mülahizeyi-nef’i-dünyevi,

Hökmi-kezade etmeye ehli-heta seni.

Mekbuli-helk kılmış iken elmü me’rifet,

Merdudi-halik eylemeye irtişa seni.

18

Zülm ile ağçalar alıb, zalim

Eyler en’am helke minnet ile.

Bilmez onu kim, etdigi zülme

Görecekdir ceza mezellet ile.

Müddeası bu kim, rizayi-ilah

Ona hasil ola bu adet ile.

Cenneti almak olmaz ağça ile,

Girmek olmaz behişte rüşvet ile.

19

Min iken kedrü kiymetin bir olur,

Müzterib olsa kelbin, ey arif!

Eyle teskini-kelb hasil kim,

Elfi tehriki-kelb eyler elif.

“Elf” erebce min demekdir, “elif” ise ebced hesabında birdir (1).