Gazel

376

Elaveler

* * *


Ey cahandide gözüm, bunca ki, çoh yaşın var,

Az görübsen eyi gün, veh ne yaman başın var?

Var rühsarime hunabe çeken müjganım,

Kıl kelem kimi ki, nekş etmeye nekkaşın var.

Şevki-ne’lim oda salır nece kim, karşımda,

Ateşin tel’et ilen zülfü gözün, kaşın var.

Le’l kani kimi, ger köksümü çak eyleyeler,

Onda hunabe ilen rengli çoh daşın var.

Rehi-eşk içre, Füzuli, deme tenha yürürem,

Key hebersiz, kemü möhnet kimi yoldaşın var.

* * *


Hevayi-eşk başda, dilde tabi-nari-firket var,

Bela hakinde ten pamal, gözde abi-hesret var.

Nola bezmi-belade sineyi-nalani çak etsem,

Deruni-dilden ol yare yene erzi-mehebbet var.

Mehi-nev sanma tutmuş çerhi tiği-şö’leyi-ahim,

Eduyi-bednihade ölmez isem, yene niyyet var.

Lebin yadına can vermiş deyib, Ferhadi-dil, cana

Yene efvahi-alemde eceb Şirin hekayet var.

Gehi derdi-feraği-yar, gahi te’neyi-eğyar;

Füzuli, sanma bu möhnetserade istirahet var.

Bu kezel yalnız İstanbul neşrindedir.