Gazel

353

20

Oldur ğezel ki, feyzi onun am olub müdam,

Arayişi-mecalisi-ehli-kebul ola.

Virdi-zebani-ehli-sefavü sürur olub,

Mezmunu zevkbehş, seriül-hüsul ola.

Ondan ne sud kim, ola mübhem ibareti,

Her yerde istimain edenler melul ola.

21

Serfi-nekdi-ömr edib men kesbi-irfan etmişem,

Ehli-dünya hem kemali-cehl ile tehsili-mal.

Dehr bir bazardır, her kim metain erz eder:

Ehli-dünya – simü zer, ehli-hüner – fezlü kemal.

Kim ki, menden nef’ bulmaz, istemen nef’in onun,

Ol ki, yoh nef’im ona, nef’in mene olmaz helal.

İstemen nadan mene ger verse genci-simü zer

Kim, evezsiz male nadandan teserrüfdür vebal.



22

Eyleyib nadane erzi-fezlü izhari-hüner,

Şermsar etmek, eta ummak, nedir zülmi-serih!

Sen bilirsen, mücmelen, ondan ne alırsan, veli

Bilmez ol kim, aldığ senden hesendir, ya kebih.

Zahiren satmak hüner, almak eta bir bey’dir,

Tifldir nadan, buyurmaz şer’ onun bey’in sehih.

23

Her kimin var ise zatında şeraret küfrü,

Istilahati-ülum ile müselman olmaz.

Ger kara daşı kızıl kan ile rengin edesen,

Teb’e teğyir verib, le’li-Bedehşan olmaz.

Eylesen tutiye te’lim edayi-kelimat,

Nitki insan olur, emma özü insan olmaz.

Her uzun boylu, şücaet ede bilmez de’va,

Her ağac kim boy ata, servi-huraman olmaz.