375
Rühsare seri-zülfi perişan eyle!
Gözden güli-rühsarını pünhan eyle!
Bir neçe perişanları öz halına koy,
Her lehze yeter, kesdi-dilü can eyle.
72
Müjganımı, ey şem’, güherbar etme!
Pünhan kemimi aleme izhar etme!
Eşk ehline zülmdür vefa eylememek!
Zinhar, bu zülmü etme, zinhar etme!
Rühsarına ey etme nigah etdigimi,
Göz yaşı töküb, nalevü ah etdigimi.
Ey padişehi-hüsn, terehhüm çağıdır!
Evf eyle ki, bilmişem günah etdigimi.
Feryad ki, eşk bikerar etdi meni,
Derdü kem ile zarü nizar etdi meni.
Haki-seri-kuyinde kübar etdi meni,
Sergeştevü harü hakisar etdi meni.
Gördüm seni, elden ihtiyarım getdi,
Bahdım üzüne, sebrü kerarım getdi.
Hak oldumü her yana kübarım getdi,
Elkisse, kapından e’tibarım getdi.
No comments:
Post a Comment