Gazel

362

Hoş ol ki, demi-ecel çekem badeyi-nab,

Sermest yatam kebrde ta ruzi-hesab.

Kovğayi-kiyametde duram mestü herab,

Ne fikri-hesab ola, ne idraki-ezab.

Saki, kerem et, şerabi-gülfam yürüt!

Gülfam şerabe verme aram, yürüt!

Bezm içre hübabi-eşki-gülgunumdan

Min cam yürütme, cam üçün cam yürüt.

Canımda olan zehireyi-nitkü heyat,

Cismimde olan cevheri-hissi-herekat.

Serf olmadı hublar rehi-eşkinde,

Efsus ki, bihude keçirdim ovkat!

Te’miri-bekavü cem’i-mal etdin, tut!

Her arizu etdinse, ona yetdin, tut!

Çün ömr bekasına tutulmaz ümmid,

Her hal ile geldigin kimi getdin, tut!

Derler ki, kılır könçe lebi-yar ile behs,

Gülbergi-ter ol le’li-güherbar ile behs.

Ol bir neçe dilsizlere töhmetdir bu,

De’vaye gerek lehceyi-göftar ile behs.