Gazel

306

Hoşdur irmek ol beden vesline pirahen kimi,

Geh el öpmek astin tek, geh ayak damen kimi.

Eks salmaz peykerim güzguye bahsam, ze’fden,

Alemi-suretde bir şeyda bulunmaz men kimi.

Cem’dir könlün senin kim, var men tek çohların,

Men perişanem ki, tapılmaz mene bir sen kimi.

Bu çemen gülrühlerine derdi-dil kılmaz eser,

Yüz dilin var ise, hamuş ol, könül, susen kimi.

Ger dilersen edesen nezzareyi-didari-yar,

Kenduzin görme arade, dideyi-revşen kimi.

Damenin doldursa gerdun dürr ilen, tök ebr tek,

Dürr üçün telh etme kamın behri-terdamen kimi.

Sal nezerden le’li hem görsen, sirişki-al tek,

Le’l üçün her daşe urma başını, me’den kimi.

Kargahi-sün’den bir suret et nekşi-zemir,

Min heyalın tutmagil, serrişteyi-suzen kimi.

Göz yaşile dane-dane cem’i-esbab etme kim,

Yele verer dehr onu, pamal edib hirmen kimi.

Behrler seyr eylesen, mütlek ter olmaz damenin,

Ger hevayi-eşk ile memlüvisen yelken kimi.

Kanda olsan, kapı levhi tek gözet ismet yolun,

Açma göz divarlerden her eve revzen kimi.

Ey Füzuli, menzili-meksude yetmek istesen,

Hiç rehber yohdürür etvari-müstehsen kimi.