Gazel

348

Ey sefayi-suretin keydin çeken, bil kim, henuz

Jengden ayineyi-idrakını pak etmedin.

Jengdir ayineyi-idrake her suret ki var,

Sen henuz, ey sade, bu mezmuni idrak etmedin.

Ey vücudi-kamilin ayinedari-feyzi-hek,

Asitanın kibleyi-hacati-erbabi-yekin.

Ey kemali-ref’etin sermayeyi-emnü eman!

Vey cemali-şevketin pirayeyi-dünyavü din!

Hüsni-re’yin afitabi-alemi-sidkü sefa,

Haki-payin menşei-cem’iyyeti-ruyi-zemin.

Gelmemiş bir sen kimi pakizetinet aleme,

Ta binayi-alem etmiş nekşbendi-maü tin.

Mesnedi-Nurşirevandır bük’eyi-Darüsselam,

Snsen istehkak ile Nurşirevane canişin.

Cismdir me’nide bürci-evliya, sen ruhi-pak,

Bir nigindir hitteyi-Beğıdad, sen nekşi-nigin.

Servera, yüz şükr kim, feyzi-kemali-ref’etin,

Evliya bürcini etmiş reşki-firdevsi-berin.

Hasü am olmuş nevali-ne’metinden behremend,

Aferin, ey şehriyari-mülkperver, aferin!

Men ki, bir kemter dauguyem, nezer saldın mene,

Koymadın haki-mezelletde kalım zarü hezin.

Zaye’ iken kedrimi bildirdin ehli-aleme,

Tire iken eyledin haki-vücudim enberin.