Gazel

364

Tutdukca ele sağeri-sehbayi-sebuh,

Artar eseri-zevki-dilü raheti-ruh.

Tuğyani-keme müfiddir zevreki-mey,

Tufan heterinde öyle kim, keştiyi-Nuh.

Gül devrü hoş ol kim, tuta gülfam kedeh,

Bezminde demi tutmaya aram kedeh,

Her sübh ki, hürşidsifet kaldıra baş,

Bezmin bezeyib, gezdire ta şam kedeh.

Mey şevkü olubdur mene adet, ey şeyh!

Geldikce bu şevk olur ziyadet, ey şeyh!

Hoşdur mene mey, sene ibadet, ey şeyh!

Re’y ile degil eşkü iradet, ey şeyh!

Ger kuyine eşkim güzer eyler küstah,

Ver keddine çeşmim nezer eyler küstah.

Eyb eyleme, rengi-çöhreyi-zerdimi gör

Kim, çohları alemde zer eyler küstah.

Bir abü hevadır eşki-germü demi-serd

Kim, ondan alır neşvü nema gülbüni-derd.

Gülzari-kemin benefşevü yasemeni,

Dudi-dili-aşüftedirü çöhreyi-zerd.