Gazel

370

Pervaneye zülmi-bihesab eyler şem’,

Zülm oduna bağrını kebab eyler şem’,

Guya ki, bilir zülm serencamı nedir,

Bihude degil ki, iztirab eyler şem.

Her şam yeter vüsali-canane çirağ,

Ta sübh kalır hemdemü hemhane çirağ.

Reşk odine yandırdı meni her saet,

Vehm eylemez ahim oduna yane çirağ.

Her geh ki, bahar kıldı arayişi-bağ,

Nevmidlik urdu laleveş bağrıma dağ,

Zira tiken üzre tutdu bülbül mesken,

Gül bad güzergehinde yandırdı çirağ.

49

Yoh dehrde bir müvafiki-teb’ herif

Kim, söhbeti dilgüşa ola, teb’i zerif.

Feryad ki, nacins müsahibler ile

Bifaide zaye’ oldu ovkati-şerif.

Men zöhdü vere’den urmazam lafi-hilaf,

Daim rühi-sade isterem, badeyi-saf.

Terki-meyü mehbub ede bilmen mütlek,

Ger etmek olur, derem, zehi bihude laf.