339
Ten pozuldu eşki-çeşmi-hunfeşanimden menim,
Göydü can könlümdeki suzi-nihanimden menim.
Ta eser var cismü cani-natevanimden menim,
Kem kem etmez gözü könlüm cismü canimden menim,
Bu başımdan savulub, ol getse yanimden menim.
Meyli-vesl egmiş kedimni çengi-bezmi-yar tek,
Reglerim sızlar el ursam çeng üzre tar tek,
Çengü ney mümkün kem ede zarlık men zar tek,
Bes ki, memluyem hevayi-eşke musikar tek,
Min feğan her dem çıhar her üstühanimden menim.
Alemi tutdu sirişkim kanı, tutmazsan heber!
Saldı yaşım rehneler yollare, kılmazsan nezer!
Kan yaşımdan sarı kim, tutmuş yolun, kıl bir güzer!
Meyl kıl menden yana, her dem bu istiğına yeter!
Kanlı isem dehi gel keç şimdi kanimden menim.
Güz evi tek oldu eşkimden çoh evler kerki-ab,
Göz evi tek kıldı çoh ev merdümi-çeşmim herab,
Alemi seylabe verdim, ey cemali afitab!
Görünür merdüm gözüne seylden kopmuş hübab,
Suye her ev kim geder eşki-revanimden menim.
Ey heyalın helveti nekdi-revanim mehzeni,
Göz yaşı olur revan hergeh heyal etsem seni,
Lütf umub senden, seri-kuyinde etdim meskeni,
Gel gözüm nuri, Füzuli tek çoh ağılatma meni,
Incimezmi hatirin ahü feğanimden menim.
No comments:
Post a Comment