Gazel

357

Her sözüm bir pehlivandır kim, bulub te’yidi-hek,

Ezm kıldıkda tutar tedric ile behrü beri.

Kanda kim, ezm etse, mersumü mevacib istemez,

Kansı mülkü tutsa degmez kimseye şurü şeri.

Payimal etmez onu asibi-devri-ruzigar,

Eylemez te’sir ona devrani-çerhi-çenberi.

Kılmasın dünyade ultanlar mene teklifi-cud,

Bes dürür başımda tevfiki-kenaet efseri.

Her cehetden fariğem, alemde haşa kim, ola

Rizk üçün ehli-beka, ehli-fenanın çakeri.

Sedayi-ney heram olmaz, dedin, ey sufiyi-cahil,

Yele verdin hilafi-şer’ile namusun islamın.

Bu endam ile vecdiyyatdan dem urmak istersen,

Ilahi, ney kimi surah-surah olsun endamın.

37

Müttesil me’rifet ehlini ayaklare salıb,

Feleki-süfle kılır möhnetü kem pamali,

Ol ki, cahildir, edib cümle muradın hasil,

E’tibar ile kılır mesnedi-kedrin ali.

Bu sebebden bilirem kim, bu cahan evretdir,

Evretin böyledir evladi ile ef’ali.

Ulu evladi keser süddenü te’dib verer,

Süd verib, lütf ile bağılar beşiye etfali.

Yahamı penceyi-tehvifi-rehi-şer’ tutar,

Dameni-me’rifeti-ehli-riyaset tutsam.

Jengi-iflas tutar ayineyi-rahetimi,

Terki-hükkam kılıb, künci-kenaet tutsam.

Hiç haletde bulunmaz eseri-raheti-dil,

Oluram müzteribül-hal ne sen’et tutsam.