Gazel

356

Hüsni-siret, sureti-halın digergun olmadan.

Cehd kıl kim, görmeye hurşidi-rühsarin zeval

Nur feyzinden hilali-kedrin efzun olmadan.

Elinden ahler, ey ehteri-behti-siyahim, kim,

Meni helk içre alikedr iken, kayetde har etdin.

Kılıb hurşidi-hirman metlei-ümmid gerdunun,

Vücudimden misali-saye, selbi-e’tibar etdin.

Sevadi-didemi mütlek beyazi-eyne dönderdin,

Beyazi-hüsni-halim hali-ruyi-ruzigar etdin.

Ey könül, mütlek ibadet kılmayıb, ömrün temam

Eyledin sevdayi-zülfi-her perirühsare serf,

Saç ağardı, gel,yeter mir’ati-behtin tire kıl,

Ömrden bir dem ki, kalmış, eyle istiğfare serf.

Hiredmendi ki, daim alemi-elm içre seyr eyler,

Esalibi-fünuni-şe’rden, elbette, kafildir.

Mezaki-şe’r hem bir özge alemdir, hekiketde

Iki alem müsehher eylemek kayetde müşkildir.

Padişahi-mülk, dinarü direm rüşvet verib,

Fethi-kişver kılmağa eyler müheyya leşkeri.

Yüz fesadü fitne tehrikile bir kişver alır,

Ol dehi asari-emnü istikametden beri.

Gösteren saetde devrani-felek bir inkilab,

Hem özü fani olur, hem leşkeri, hem kişveri.

Gör ne sultanem meni-derviş kim, feyzi-sühen

Eylemiş ikbalimi asari-nüsret mezheri.