214
Faş kıldın kemim, ey dideyi-hunbar, menim!
Eyledin merdüme nem olduğun izhar menim.
Dehenin isterem, ey eşk, yoh et varlığm
Ki, yoh olmakda bu gün bir kerezim var menim.
Çıhmış eğyar ile seyr etmeye ol merdümi-çeşm,
Bu eceb, merdümi çıhmış gözüm ağılar menim.
Bu temennade ki, ol şem’ ile hemsöhbet olam,
Dudi-ah etdi dünüm tek günümü tar menim.
Mevc ile könlümü, ey eşk, kopar yanımdan,
Nale ile başım ağrıtdı bu bimar menim.
Çıhmış ol şuh bu gün tökmeye kanın görenin,
Girme ey göz, kerem et, kanıma, zinhar menim.
Ey Füzuli, derü divare kemim yazmakdan
Şahidi-hali-dilimdir derü divar menim.
No comments:
Post a Comment