Gazel

192

Ey könül, çoh seyr kılma, günbedi-devvar tek,

Sakin olmak seyrden yey, nökteyi-pergar tek.

Ün verir can riştesi, hem kametimden çeksem ah,

Yel degib çeng üstide, avaze gelmiş tar tek.

Sinemi ney ohların deldi dem urdukca könül,

Ün verir her bir delikden nale musikar tek.

Arizin üste hemi-zülfün anıb, dün ta seher,

Dolanırdım her teref odlare düşmüş mar tek.

Cismi-zarım tiği-bidadinden oldu çak-çak,

Tünd suden rehneler peyda kılan divar tek.

Bilmeyib behbudimi cevründen etdim ictinab,

Telh şerbetlerden ikrah eyleyen bimar tek.

Hatirin cem’ eyledin, ehli-vefa könlün pozub,

Bir imaret yapmağa min ev yıhan me’mar tek.

Bibekadır neş’eyi-mey, zevkin etdim imtehan,

Hiç zevki-baki olmaz neş’eyi-didar tek.

Ey Füzuli, hatiri-ehli-sefa ayinedir,

Çerh cevründen eser, ayinede jengar tek.