Gazel

193

Var ümidim ki, görüb cevlanını olsam helak,

Gerdi-ne’li-badpayin örte cismim üzre hak.

Öldügüm menzilde defnim kılmağa sanmın lehed,

Yer görüb kürbetde ehvalım, giriban etdi çak.

Mest can verdim, mezarım üzre te’zim eyleyib,

Kübbe yapıb daneyi-engur, eyvan tutdu tak.

Çün cefa mö’tadiyem, bilmen nedir mehrü vefa,

Bilmese mehrü vefa resmin cefakarım, ne bak.

Her küduretden meni pak etdi seyli-huni-dil,

Şükr-lillah, ateşi-eşkin meni yandırdı pak.

Ah, bilmen neyleyim, canımda rahet kalmadı,

Gözlerim nemnak, sinem çak, könlüm derdnak.

Keyr nekşin mehv kılmışdır Füzuli sineden,

Ma lehu fid-dehri-metlubün ve meksudun sivak.