Gazel

247

Görüb mühlik menim çevremde behri-eşk tüğyanın,

Kaçıb bir dağe çıhdı kuhken, kurtarmağa canın.

Burahmış itlerine pare-pare könlümü ol meh,

Üleşdirmiş, kesib erbabi-istehkake kurbanın.

Menim çaki-giribanım görüb eyb eylemez ol kim,

Görer sermest çıhdıkda onun çaki-giribanın.

Könül kem hemdemidir, kanın, ey göz merdümi, içme,

Bilirsen kane kandır, kem sene koymaz onun kanın.

Gözün kim, guşeyi-mehrab tutmuş din kılır yeğma,

Bu mülkün etmek olmaz ferk kafirden müselmanın.

Gözüm merdümleri çohdan kılırlar de’viyi-eşkin,

Ne hacet yaşların sormak, anarlar Nuh tufanın.

Füzuli, çekme yarın ohların her lehze yarenden,

Senemi kaldı çekmek her zaman bir yar hicranın?