Gazel

175

Möhneti-eşk, ey dil, asandır deyib, çoh urma Laf,

Eşk bir yükdür ki, hem olmuş onun altında Kaf.

Olma hali dürdkeşler söhbetinden, ey könül,

Ger dilersen edesen ayineyi-idrakı saf.

Sübhdem zülfün dağt, ya şam erzi-ariz et,

Koyma sübhü şam arasında teriki-ihtilaf.

Reşki-rühsarın dili-hurşide salmış iztirab,

Keyreti-keddin mizaci-şem’e vermiş inhiraf.

Haki-kuyin Ke’beye nisbet kılan bilmezmi kim,

Bunda herdem, onda bir nevbet olur vacib tevaf.

Vehmim ondandır ki, mümkün olmaya kemden nicat,

Ferric allahümme hemmi, neccini mimma nehaf.

Ey Füzuli, zahid er de’vayi-ekl eyler, ne sud,

Nefyi-zevki-eşkdir, cehline eyni-e’tiraf.