Gazel

237

Ey geyib gülgun, demadem ezmi-cevlan eyleyen,

Her teref cevlan edib döndükce yüz kan eyleyen.

Ey meni mehrum edib bezmi-vüsalinden müdam,

Keyri hani-iltifati üzre mehman eyleyen.

Ey demadem reşk tiğile menim kanım töküb,

Mey içib, eğyar ile seyri-gülüstan eyleyen!

Bunca kim, efğanımı, ey meh, eşitdin geceler,

Demedin bir gece kimdir bunca efğan eyleyen?

Nola ger cem’iyyeti-hatirden olsam naümid,

Cem’ olurmu hubler zülfi perişan eyleyen?

Yar dün çekmişdi ketlim kesdine tiği-cefa,

Yetmesin meksudine, ya reb, peşiman eyleyen.

Eşk derdile olur aşik mizaci müstekim,

Düşmenimdir, dustlar, bu derde derman eyleyen.

Zahidin te’n ile dönderdim üzün mehrabden,

Nece bulmaz ecr min kafir müselman eyleyen?

Derdi-hicran natevan etmiş Füzuli hesteni,

Yohmudur, ya reb, devayi-derdi-hicran eyleyen.

Ha n – süfre