196
Ey müsevvir, yar timsaline suret vermedin,
Zülfü rüh çekdin, veli tabü teravet vermedin.
Eşk sevdasından, ey naseh, meni men’ eyledin,
Yoh imiş eklin, mene yahşı nesihet vermedin.
Dün ki, fürset düşdü haki-dergehinden kam alam,
Noldu, ey göz yaşı, göz açmağa fürset vermedin.
Göz yumub alemden, isterdim açam rühsarine,
Canım aldın, göz yumub-açınca möhlet vermedin.
Bumudur rehmin ki, halin eyler iken kesdi-can,
Çıhdı hettin kim, onu men’ ede, rühset vermedin.
Verme hüsn ehline, ya reb, küdreti-resmi-cefa,
Çün cefa çekmekde eşk ehline taket vermedin.
Ey Füzuli, öldün, efğan etmedin, rehmet sene!
Rehm kıldın, helke efğanınla zehmet vermedin.
No comments:
Post a Comment