63
Sen üzünden alemi revşen kılıb saldın nikab,
Yazıya1 salsın bu günden böyle nurin afitab.
Sen ne nuri-paksen, ey mezheri-sün’i-ilah,
Kim, alır şem’i-rühünden nur mehrü mahitab.
Eks ruyin suya salmış saye, zülfün toprağa,
Enber etmiş toprağın adın, suyun ismin gülab.
Yelde bulmuş buyi-zülfün, suda eksi-arizin
Kim, yeli bağrına basıb, suya göz dikmiş hübab.
Le’lgun meydir elinde sağeri-simin ile,
Ya nigini-le’ldir, reşki-lebinden oldu ab?
Kilki-küdret levhi-sinemde seni kılmış rekem,
Eyleyib mehbubler mecmuesinden intihab.
Ey Füzuli, her emel kılsan hetadır, keyri-eşk,
Budurur men bildigim, “vellahü e’lem bis-sevab”2
Sehraya
No comments:
Post a Comment