187
Ey meh, menimle dustlerim düşmen eyledin,
Düşmen hem eylemez bu işi kim, sen eyledin.
Peykanlarınla doldu tenim, aferin sene
Bidad çekmeye tenimi ahen eyledin.
Tehsin sene ki, könlüm evin tire koymadın,
Her zehmi-navekin ona bir revzen eyledin.
Olsun ziyade rif’etin, ey ahi-ateşin,
Möhnetseramizi bu gece revşen eyledin.
Eksilmesin teravetim, ey eşki-lalegun,
Gül-gül damıb mekamımızı gülşen eyledin.
Can çıhsa, menzil etmeye ev tut hübabden,
Ey göz yaşı ki, kesdi-binayi-ten eyledin.
Mümkün degil, Füzuli, cahanda ikametin,
Bihude sen bu merhelede mesken eyledin.
No comments:
Post a Comment