264
Aşik oldum yene bir taze güli-re’naye
Ki, salır al ile her dem meni yüz kovğaye.
Let urub kalibi-fersudemi geh hebs kılır,
Geh serasimevü üryan burahır sehraye.
Yüzümün kanile kimühtini al etdim kim,
Aleti-sen’et ola ol büti-bipervaye.
Bu ne işdir ki, bizi igne kimi inceldib,
Salır iplik kimi her dem bir uzun sevdaye.
Ayağın bağılamış avarelerin sen’et ile,
Yoh nehayet seri-kuyinde gezen şeydaye.
Leht-leht olmuş iken kemze direfşini çekib,
Çaresaz olmadı bir gün meni-kemfersaye.
Yaha çak edeni başmak kimi salır ayağa,
Ey Füzuli, bah onun etdiyi istiğınaye.
No comments:
Post a Comment