Gazel

142

Razi-eşkin sahlaram elden nihan, ey servinaz,

Getse başım şem’ tek, mümkün degil ifşayi-raz.

Hubler mehrabi-ebrusine meyl etmez fekih

Ölse kaferdir, müselmanlar, ona kılmın nemaz.

Kimse ol bedhuye izhar ede bilmez halımı,

Ey sürudi-nale, Tanriçün, sen olğıl çaresaz.

Kalibim görmüş tühi, tökmek diler bir taze ruh,

Berki-ahim kim, gelen peykanına vermiş güdaz.

Hubsuretlerden, ey naseh, meni men’ etme kim,

Pertevi-envari-hurşidi-hekiketdir mecaz.

Men hud öldüm, ey türabımdan olan sağer, müdam

Rindler bezmin gezib, bir-bir yetir menden niyaz.

Ey Füzuli, kalmışam heyretde, bilmen neyleyim,

Devr – zalim, beht – nafercam, teleb – çoh, ömr – az.