Gazel

218

Eşigin daşini kan ile yudu çeşmi-terim,

Bes ki pakem, daşı le’l eyledi feyzi-nezerim.

Cigerim dağine merhem bulamadım senden,

Nece ah eylemeyim, ah, yanıbdır cigerim.

Dedi ol yar: seher vekti gelim, leyk ne sud,

Vekt me’lum degil, şam ile birdir seherim.

Ey hoş ol şam ki, bihud gedeyim kuyine, sübh:

Neyledim onda, deye keyrden alım heberim.

Düşmezem könlüne, ye’ni olubam öyle zeif,

Derdi-eşkinle ki, güzgude görünmez eserim.

Neçe min aşike ancak bir oh atdın, demedin

Ki, düşer bir-birine bir neçe üftadelerim.

Ey Füzuli, dura menden ala te’limi-vefa,

Nageh er merkedi-Mecnune düşerse güzerim.