Gazel

134

Nola ger reşki-rühsarinle bağrı hubların kandır,

Daşı te’sir ile le’l eyleyen hurşidi-rehşandır.

Müjen ger sengdiller könlünü alsa eceb olmaz,

Onun tek abnus oh layiki-fulad peykandır.

Periveşler dili-sehtine düşmüş mehri-rühsarın,

Senin eksin alan fulad güzguler firavandır.

Dehanın dürci kim, keydin çekerler hurpeykerler,

Periler ta’etiçün hatemi-mülki-Süleymandır.

Atın yolunda hublar sürseler üz nola emrinle,

Melek heyli sücudi-Adem etmek nessi-Kur’andır.

Katı könlüne bağrı daşların düşmüş kemi-eşkin,

Bir oddur eşki-dilsuzun ki, daşlar içre pünhandır.

Gezer kuyinde her yan çoh giribançak gülrühler,

Bu reng ile Füzuli, ol seri-ku bir gülüstandır.