Gazel

190

Dehenin derdime derman dediler cananın,

Bildiler derdimi, yohdur dediler dermanın.

Olsa mehbublerin eşki cehennem sebebi,

Hurü kılmanı kalır kendisine Rizvanın.

Keçdi meyhaneden el, mesti-meyi-eşkin olub,

Ne meleksen ki, herab etdin evin şeytanın?

Vurmazam sihhet üçün merhem ohun yaresine,

Isterem çıhmaya zevki-elemi-peykanın.

Ne bilir ohumayan müshefi-hüsnün şerhin,

Yere gögden ne üçün endigini Kur’anın.

Yerden, ey dil, göge kovmuşdu sirişkin meleki,

Onda hem koymayacakdır oları efğanın.

Ey Füzuli, olubam kerkeyi-girdabi-cünun,

Gör ne kehrin çekirem döne-döne devranın.