Gazel

124

Meni zikr etmez el, efsaneyi-Mecnune mayildir,

Ne benzer ol mene, derdi onun dermane kabildir.

Biyabanlarda Mecnundan kemü derdim sual etmin,

Ne bilsin behr halın ol ki, menzilgahi sahildir.

Menim tek ola bilmez şöhreyi-şehri-bela Mecnun,

Kebul eylermi bu rüsvalığ her kim ki, akildir.

Ne müşkil halı olsa aşikin me’şuk eder çare,

Ger ol biderd bilmezse bu hali, hal müşkildir.

Ferak eyyami seylabi-sirişkimden heber tutmaz,

Kiyamet macerasından gör, ol zalim ne kafildir.

Fekihi-medrese me’zurdur inkari-eşk etse,

Yoh özge elmine inkarımız, bu elme cahildir.

Füzuli, el seni Mecnundan efzun der melametde,

Buna münkir degil, Mecnun dehi me’kule kaildir.