Gazel

168

Af’tabi-tel’etin tutdukca evci-irtifa’,

Ketli-ehli eşke tiği-kemzedir ondan şüa’.

Deşt tutmak adetin koymuşdu Mecnun eşkde,

Şöhreyi-şehr olmağın resmin men etdim ihtira’.

Zerk deryasında bir haşakdır kim, cizginir

Sufiyi-şeyyad kim, devran tutub eyler sima’.

Keçdigim dünyavü ükbaden seninçün oldu faş,

Doğru derler: “küllü sirrin cevezel-isneyni şa”.

Ol büti-serkeş gelir, salmış cemalından nikab,

Ey selamet el-firak, ey eklü iman, elvida.

Canü dil bir ömrdür tiğinçün eylerler cedel,

Girmeden tiğin senin ortaye, ket’ olmaz niza’.

Ey Füzuli, ahiret mülküne lazımdır sefer,

Böyle fariğ, tekvaden müheyya kıl meta’.