152
Ey könül, ol henceri-müjgane eylersen heves,
Kesdi-can etdin, bekayi-ömrden ümmidi kes.
Çekme kürbet ezmine, ey sariban mehmil, sakın
Kim, bu yolda bimi-kürbetdendir efğani-ceres.
Hali-zarimden seni efğanım agah eyledi,
Şükrlillah, oldu feryadım mene feryadres.
Bir-birine bes ki, sancıldı tenimde ohlarım,
Mürği-ruhum keydine oldu müretteb bir kefes.
Te’neyi-ehli-melametden ne nöksan aşike,
Berki-lame’ def’in eylermi hücumi-harü hes?
Suzi-eşkin tende nageh bulmasın nöksan deyib,
Can çıhınca isterem çıhmaya tenden bir nefes.
Ey Füzuli, men kenaet mülkünün sultaniyem,
Seltenet isbatı egnimde pelasi-fekr bes.
No comments:
Post a Comment