Gazel

140

Alem oldu şad senden, men esiri-kem henuz,

Alem etdi terki-kem, mende kemi-alem henuz.

Can bağşlardı lebin izhari-göftar eyleyib,

Urmadan Isa lebi canbehşlikden dem henuz.

Secdegah etmişdi eşk ehli kaşın mehrabini,

Kılmadan heyli-melaik secdeyi-Adem henuz.

Cane derdin, cisme peykanın revan etmişdi hökm,

Cismile can irtibatı olmadan möhkem henuz.

Eşk serf eyler felekden kam hasil kılmağa,

Bu güher kedrini bilmez dideyi-pürnem henuz.

Perdeyi-çeşmim mekam etmişdi bir tersabeçe,

Olmadan mehdi-Mesiha dameni-Meryem henuz.

Ey Füzuli, eyledi her derde derman ol tebib,

Bir menim zehmimdir ancak bulmayan merhem henuz.