67
Derdi-eşkim def’ine zehmet çeker daim tebib,
Şükr kim, olmuş ona zehmet, mene rahet nesib.
Bir zebandır şerhi-kem tekririne her bergi-gül,
Eylemez bihude gül gördükde efğan endelib.
Bilse zevküm veslden firketde efzun olduğun,
Veslden men’im reva görmezdi reşkinden rekib.
Te’ni-kefletdir peritel’etlere izhari-hal,
Sanma kim, ehbab halından olur kafil hebib.
Ah, bilmen neyleyim, kurtulmak olmaz keydden,
Men herifi-sadedil, huban cemali dilfirib.
Şem’ kürbile tefahür kılma, ey pervane, kim,
Hirmeni-ömrün göyer berki-fenadan enkerib.
Nola ağılarsa Füzuli revzeyi-kuyin anıb,
Lacerem giryan olur kılğac veten yadın kerib.
No comments:
Post a Comment