Gazel

268

Uyub ahuye düşdü mişk Mecnun tek biyabane,

Nola çeksen onu zenciri-zülfi-enberefşane.

Çeker kafir gözün her dem cigerden kemze peykanın,

Ne gücdür bu, ne verdi ale bilmez bir müselmane?

Bela naveklerin sancılmasınmı köksüme her dem,

Dolaşır şane tek her lehze ol zülfi-perişane.

Ohun geldikce sinemden sedalerdir çıhan, bilmen

Dil eyler nale, ya peykan deger sinemde peykane.

Sedayi-navekin çıhdıkca can hürrem olur, guya,

Bu zindani-beladen çıhmağa rühset verer cane.

Boyanıb kane, olmuş pare-pare güller e’zası,

Meger hencer çekib, sen serv tek çıhdın gülüstane?

Melamet oduna yandın, Füzuli, çıh bu alemden,

Terehhüm kıl, reva görme ki, alem oduna yane.