257
Toprakden götür meni, ey eşki-lalegun!
Başimden etme sayeni kem, ey hübabi-hun!
El te’nesinden isterem ol kuye getmeyim,
Öz ihtiyarım ile meni koyma, ey cünun!
Teskin bulur cigerde heraret sirişk ile,
Suzi-dil ile sinede rahet olur füzun.
Ey huni-dide, kesme cigerden teellükün,
Mehrin savutma sineden, ey ateşi-derun!
Bir gün bize seadeti-vesl etmedin nesib,
Bizden götür nühusetin, ey talei-zebun!
Ol kemze hencerine bir uğratmadın bizi,
Kes bizden aşinalığın, ey behti-vajigun!
Ey çerh, kıl Füzulinin ahından ehtiraz
Kim, bir gün etmeye yedi takini sernigun.
No comments:
Post a Comment