55
Şerbeti-le’lin ki, derler çeşmeyi-heyvan ona,
Ol verir can dembedem üşşakevü men can ona.
Ohlarından kim, tiken tek sancılıbdır her teref,
Gülbünidir hem kedim, her könçe bir peykan ona.
Halü hetdir bilmen ol ayineyi-rühsar üze,
Ya gözümden eks salmış merdümü müjgan ona.
Tutma, ey kan, dembedem tüğyan edib ten çakini,
Koy bu menzerden demi nezzare kılsın can ona.
Behre, lö’lö dişlerin vesfin meger, söyley seba
Kim, kulak tutmuş sedef içre düri-keltan ona.
Saldı hettin zevkini dil cane, kanlar uddurub,
Tifl tek kim, ohudarlar zecr ile Kur’an ona.
Ey Füzuli, ol senem efğanına rehm eylemez,
Daşe benzer bağrı, te’sir eylemez efğan ona.
No comments:
Post a Comment