154
Mesken, ey bülbül, sene geh şahi-güldür, geh kefes,
Nece aşiksen ki, ahinden tutuşmaz harü hes?
Yar kuyinde ger olsaydı, müselmanlar, yerim,
Kaferem ger revzeyi-rizvane eylerdim heves.
Kuh feryadi-sedasin verdi Ferhadın demin,
Nekşi-Şirindir verir avaz, olub feryadres.
Nake Leyli mehmilin çekmiş biyaban seyrine,
Eyle Mecnunu bu haletden heberdar, ey ceres!
Bir nefes kalmış heyatımdan, hebibim, sübh tek,
Nola ger bir mehr göstersen mene ahir nefes.
Hali etdim dil hevayi-ihtilati-helkden,
Bezmi-kemde ney kimi hemdem mene feryad bes.
Ey Füzuli, ger sene cem’iyyeti-dildir murad,
Bağıla bir dildare könlün, keyrden peyvendi kes.
No comments:
Post a Comment